bertha nienhuis

In tegenstelling tot de lagere school heb ik aan de mulo-tijd geen goede herinneringen.

In tegenstelling tot de lagere school heb ik aan de mulo-tijd geen goede herinneringen. Het was voor mij als "buitenkind" een heel grote overgang. Ik zou die tijd nooit over willen doen... Als meisje van de boerderij keek ik tegen de "burger" kinderen op. Nuchter en puur opgevoed had ik het heel moeilijk op deze school. Ik probeerde zo weinig mogelijk op te vallen en hing in de winter mijn schoolkleren buiten zodat ze niet naar kuilgras zouden ruiken. Desondanks was één opmerking: "jij stinkt boerentrien," voldoende om dan maar een paar dagen te spijbelen.Vaak zat ik dan een hele dag, dicht bij huis, maar zonder dat mijn ouders het wisten, verstopt in het korenveld of 's winters in het bosje van Veldwijk. Ik was laat met alles: groeien, ongesteld worden,(en daarmee had ik de eerste jaren flinke start problemen) make up,vriendjes etc. Stilletjes werd ik gepest en doordat ik verlegen was belandde ik in de "onderste pikorde." En tja, in plaats van wat terug te zeggen, zei ik niets en zo werd de situatie in stand gehouden. Ik heb ze gehaat, de meisjes en jongens waar ik toen zo tegen op keek en die me, met soms een enkele blik of opmerking, zo'n pijn konden doen. Nooit ook ben ik vergeten de keer dat meneer Munck me recht in het gezicht sloeg en me de hele Franse woordenlijst liet overschrijven omdat ik even met Marijke Moraal praatte aan het einde van de les . De bel was al gegaan maar "de bel is van mij," zei meneer Munck altijd en ik zat die keer juist dicht bij hem.....De uitgeschreven woordenlijst werd voor mijn ogen verscheurd:"ik hoop dat je ervan geleerd hebt!" Niet voor niets heeft mijn MULO tijd zes jaar geduurd.(één keer blijven zitten,één keer gezakt) Ik spijbelde, was schoolziek en was 's zondags al misselijk: morgen weer naar school... Omdat de leraren mijn ouders vertelden dat er "zeker niks mis was met mijn hersens maar ik gewoon niet goed wilde leren," en ik ook niet vertelde wat ik zo vervelend vond op school, was er van alle kanten weinig begrip. Nu denk ik weleens: waarom heb je niemand toen iets verteld... Op Hugo en Jan heb ik later wraak genomen... De MULO tijd (en pubertijd natuurlijk)waren voor mij moeilijke en eenzame tijd. Nu, zoveel jaren later,ben ik er overheen gegroeid. Ik was toen een kwetsbaar, puur, boerenmeisje.In feite ben ik dat nooit helemaal kwijt geraakt, ik zou het ook niet willen. Ik laat me alleen niet meer zo gauw kwetsen,ben vrij, ga mijn eigen weg en ben gelukkig! Ik neem mijn oud-klasgenoten dan ook beslist niets kwalijk. Ik wens ze alle goeds!

School voor chr. mulo/mavo ..., 1966