Bert Bouman
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Bert Bouman en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Bert Bouman heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenNa een tegenvallend jaar aan de HBS-laan - dhr Aleman schonk geen bier en ook dhr de Liefde leefde op gespannen voet met zijn naam -, mocht ik er weg.
Na een tegenvallend jaar aan de HBS-laan - dhr Aleman schonk geen bier en ook dhr de Liefde leefde op gespannen voet met zijn naam -, mocht ik er weg. Ik ging naar de Chr. MAVO aan de Koninginneweg. Drie belevenissen: 1. Wie het Duitse 'Lehrerin' op z'n Nederlands uitspreekt legt de klemtoon verkeerd. Dit was één van de eerste lessen die een 2de klasser MAVO, schuchter het pad der Duitse taal betredend, van dhr 't Lam mocht ontvangen. Daartoe was het overigens geenszins noodzakelijk om daadwerkelijk in diens lokaal aanwezig te zijn. Elke willekeurige plek elders in het gebouw aan de Koninginneweg was ook goed. Ook buiten het gebouw was de kans groot te kunnen delen in de wijsheid van deze docent. De gehanteerde methodiek nl. was de volgende. Allereerst toonde dhr 't Lam zich verbolgen over de foute uitspraak. Daarna haalde hij diep adem en bracht beide handen bij wijze van toeter aan de mond. In deze toestand verkerende, begon hij vervolgens uit volle borst de eerste lettergreep van het gewraakte woord te galmen: "Leeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee... ". Dit duurde ongeveer een halve minuut en eindigde in een korte doch duidelijke pauze, waarin iets van een zucht te ontwaren viel. Met de adem die hem dan nog restte, tenslotte, kwam 're-rin' eruit. De inspanningen van dhr 't Lam waren aan mij slecht besteed. Ik heb Duits maar laten vallen. 2. Elke maandagochtend werd bij dhr Griffioen de Engelse les voor een belangrijk deel gevuld met een analyse omtrent de verrichtingen van FC Utrecht. Ik had het daar nooit zo op, hoewel, zolang het over voetbal ging kreeg je geen 'beurt'. Want dat was toentertijd de dagelijks weerkerende terreur: je kon elk moment worden uitgenodigd om ten overstaan van je klasgenoten je onvermogen in het onderwezene te etaleren. Maar dit terzijde. Het was dan ook geen verrassing dat dhr Griffioen zijn voornemen iets te gaan voorlezen - in het kader van een laatste les voor een vakantie of iets dergelijks -, invulde met een verhaal over voetbal. Het zal eens niet over voetbal gaan, dacht ik, maar goed, geen beurt. Wat toen volgde was een van de grappigste stukjes proza ooit geschreven: 'Engeland-Nederland' van Godfried Bomans. Wigformaties, schaarbewegingen, een instortende tribune en het befaamde wisselduo Siemkes/Piemkes voerden erin de boventoon. Het was mijn eerste kennismaking met de schrijver Godfried Bomans en ik ben Griffioen er nog dankbaar voor. 3. Frans kregen we van dhr van der Vecht (of Vegt). Mijn liefde voor deze taal was groot, maar op de wat vroegere tijdstippen waarop ik soms geacht werd er gehoor aan te geven nog sluimerende. Kortom, ik versliep me nog al eens. Dhr van der Vecht was hier niet blij mee en wilde op enig moment een door vader of moeder ondertekende verklaring van mijn ontijdig verschijnen. Ik vond dit onplezierig en ook betrekkelijk overbodig, want de toedracht was volkomen duidelijk en nimmer verzwegen. De eerste keer dat ik met een briefje aankwam, ging het al mis. "Is dit je vaders handtekening?", zo wilde hij argwanend weten. "Ja", zei ik, maar hij geloofde me niet. "Als u mij niet gelooft", blufte ik toen, "dan moet u maar naar huis bellen om het te controleren". Dat heeft hij gelukkig nooit gedaan. Ik voor mij heb mijn ouders nooit meer lastiggevallen met dat soort briefjes.
Christelijke Mulo / Mavo, 1969
Het was alles zo anders toen ik in 1965 vanuit Haarlem in Oud Beijerland op de Bijlschool kwam, dat ik aan plaats noch school ooit heb kunnen wennen.
Het was alles zo anders toen ik in 1965 vanuit Haarlem in Oud Beijerland op de Bijlschool kwam, dat ik aan plaats noch school ooit heb kunnen wennen. Favoriete herinnering!? Vooraan in de middelste rij zaten Arda Baars en Laura Haring.
Bijlschool, 1965