Bart Jippes
Kent 4 personen
Bekijk het volledige profiel van Bart Jippes en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Bart Jippes heeft 0 klassenfoto's en kent 4 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
Aanmelden"De vreselijke Wyrdeman", heeft iemand anders hier al over de directeur geschreven.
"De vreselijke Wyrdeman", heeft iemand anders hier al over de directeur geschreven. Het leek inderdaad een volstrekt humorloze, kille potentaat. Heb in m'n eindexamenjaar nog eens dagenlang beneden in de hal strafwerk moeten maken (wegens vloeken in de klas...sorry!). Verder herinner ik me de altijd lachende Vercauteren - heerlijk die lessen Frans met maar 6 leerlingen. Van In 't Veld staat me bij dat hij immer gekleed was in fraaie double-breasted bruine kostuums, en een afstandelijke indruk maakte. Hij ontdooide tot mijn verbazing bij het uitreiken van de diploma's, toen hij me toevertrouwde bij het mondelinge examen Handelskennis die vragen gesteld te hebben waarvan hij wist dat ik daar de antwoorden op kende. Van de twee jaren die ik hier doorbracht terwijl ik op internaat Beekman-Ockels woonde kan ik me verder weinig herinneren, alleen een oogverblindend mooi meisje dat halverwege het laatste jaar op school kwam, en waarmee ik op het eindexamenfeest lang gedanst heb, onder de jaloerse blikken van alle andere jongens, inclusief de leraren. Maar verder: geen enkele naam of gezicht... Met uitzondering van Yvonne Tan, een aardig en hartelijk, stil maar spontaan meisje bij wie ik nog eens op een familiefeestje ben geweest.
Gereformeerde Mavoschool, 1967
Een uitkomst voor ouders van kinderen die op school geen klap uitvoerden, Beekman-Ockels! Zonder dit internaat had ik nooit van z'n leven een midelbare schooldiploma behaald.
Een uitkomst voor ouders van kinderen die op school geen klap uitvoerden, Beekman-Ockels! Zonder dit internaat had ik nooit van z'n leven een midelbare schooldiploma behaald. Wat ik me herinner: die gele studiebarak in de tuin; de jaarlijkse kermis achter op het plein. De zaterdagse bezoekjes aan de bioscoop - en dan op de terugweg een trap tegen alle lantarenpalen geven, die dan uitfloepten (om na 5 minuten weer tot leven te komen). Elke 2 weken verplicht naar de kapper, en als het niet kort genoeg was naar de zin van de directeur (die zelf z'n haar in een coupe 'scheerkwast' had) kon je terug: drama's waren dat. Nog schaam ik me voor het meedoen aan het pesten van steeds dezelfde jongen(s). Wie zich verbaal niet kon weren op dat internaat werd door de anderen, als waren het wolven, verscheurd - wat dat betreft was het een verschrikkelijke instelling. Zonder enige warmte. Namen herinner ik me nauwelijks meer. Eddy Bes. Simon Pielkenrood. Peter Dop. Dick de Wagt. Jaarlijks hoogtepunt: het Kerstdiner in een hotel-restaurant even verderop. Al dagen tevoren werd er gevast om op de grote avond zelf des te meer naar binnen te kunnen proppen. Waar het internaat z'n personeel vandaan haalde was een raadsel. Er liep een immer in zwart pak gekleed persoon rond die - naar gefluisterd werd - zelf vroeger internaatsleerling geweest was (hr. Verbeek); een op een Inca uit Kuifje gelijkende persoon met een oude Mercedes die geen orde kon houden (hr. Kamps) en de heer Nijenbanning, die uitblonk in gewichtig rond- en rood aanlopen. De directeur woonde met zijn nogal schichtige echtgenote - die zich nauwelijks liet zien - in een appartementje in een hoek van het voormalige kloostergebouw (dat als adres overigens 'Brinkstraat 5' had, en dus niet aan de Stationsweg gelegen was). De weekenden gingen er eindeloos traag voorbij. Geld had je niet, en in het gereformeerde Hoogeveen van de jaren '60 was op zondag niets, en dan bedoel ik letterlijk NIETS, te doen. Tegenwoordig zou dat een bijna geldige reden zijn om baldadig te worden of anderszins over de schreef te gaan, maar men hing braaf en lamlendig in en rond de 'conversatiezaal', waar geklaverjast, ge-minibiljart dan wel gepingpongd werd. In de vanuit de zaal via een trapje te bereiken 'tv-kelder' stond een zwart/wittoestel waaop de Forsythe Sage, Sport in Beeld, The Prisoner, en natuurlijk De Wrekers bekeken werden. In een ander deel van de kelder stond trouwens een pick-up waarop ik de eerste LP van Blue Cheer heb gehoord. En trouwens: wil de klojo die 'Dock Of The Bay'van Otis Redding uit mijn kastje heeft gejat die onmiddellijk teruggeven?
Internaat Beekman-Ockels, 1966
Juffrouw Timmermans.
Juffrouw Timmermans...., de "IJzeren Wet", van die engerd in de vierde...Balfoort of zo... die dan z'n lineaal keihard op z'n lessenaar liet petsen. De trouwerij van meneer Diemer in de vijfde, in Amsterdam. De slechte adem van meneer S. De jubileumvoorstelling in het Grand Theater. De glijbanen op het schoolplein, 's winters.... De klap met de kastieknuppel tegen m'n hoofd en het bloed... Onder de banken kruipen als de bus terugkwam van schoolreisje....en natuurlijk "bukken" schreeuwen iedere keer dat je onder een viaduct reed... Elk najaar de wedstrijd wie het langst in korte broek naar school mocht - wat ik steevast verloor van Erik van Daal... De eerste verliefdheden...
Amersfoortse Schoolverenigi..., 1957