Annemiek Nijst-Selis
Kent 1 personen
Bekijk het volledige profiel van Annemiek Nijst-Selis en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Annemiek Nijst-Selis heeft 34 klassenfoto's en kent 1 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenKLEUTERSCHOOL : Elke ochtend verzamelden de kleuters en hun ouders zich voor het grote afgesloten hek van de school.
KLEUTERSCHOOL : Elke ochtend verzamelden de kleuters en hun ouders zich voor het grote afgesloten hek van de school.Als het hek wat te lang dicht bleef schreeuwden de kinderen heel hard de naam van ZUSTER ALEZA , totdat de zuster in kwestie geergerd en met rood aangelopen hoofd het hek kwam openen. Els Maassen-een kleuterjuf - was zo mooi dat ze was uitverkoren voor de rol van Maria in de grote Sint Servaas-processie.Zij woonde bij het badhuis in de buurt van de Polvertorenstraat. De kleuterschool had ook een zuster voor de wc.Zij zorgde ervoor dat alle kleuters op tijd en netjes gebruik maakten van de mini-wc-tjes. De kleuters mochten in de kloostertuin spelen. Er was midden in die tuin een groot stuk met een hek eromheen voor ons afgezet.Een waar paradijs.Mijn broertjes Joep en Frans zaten nog samen met mij op deze school.Op de lagere school was dat afgelopen.
rooms katholieke meisjessch..., 1949
ZIEKENHUIS ST.
ZIEKENHUIS ST.ANNADAL De verpleegstersflat de ARC ( Amecitia, Recreatione, Cunabula ) en met name haar bewoonsters sprak zeer tot de verbeelding van het mannelijk deel van de Maastrichtse bevolking. Ik had een kamer op de 1e verdieping aan de voorkant vlak boven de ingang naast Marian Voets en Rieteke Disch. Voor het eerst op kamers, maar dan wel zeer in de watten gelegd, eigenlijk meer een meisjesinternaat. De maaltijden werden voor ons verzorgd, en hoe. Er stond niet drie keer per dag eten klaar, maar soms wel vijf keer. We werden wel erg gecontroleerd. De leerlingenbegeleidsters hadden een loper van alle kamers die regelmatig geïnspecteerd werden. Als je kamer niet goed was schoongemaakt/opgeruimd werd dit met zeep op je spiegel boven de wasbak geschreven 'n forse inbreuk op je privacy. De mentrix zuster Edixhoven, was een zeer bevlogen enthousiaste vrouw. Onze witte uniformen die we bij de firma Maussen in Wijck hadden aangeschaft werden in de wasserij van het ziekenhuis gewassen en vooral gesteven! Het was wel steeds weer een heel gehannes om het gesteven sluiertje een beetje charmant op je hoofd te draperen. Als leerling( 18 jr.) had je ook nachtdienst. Overdag probeerde je te slapen. Omdat de flat toch wel gehorig was plakte je, bij nachtdienst, een briefje met het verzoek tot stilte buiten op je kamerdeur. Overdag slapen was raar. Zeker als het een hele week duurde. Ik kan me nog het katerige gevoel herinneren als je na de nachtdienst 's middags uit je bed kwam. Annemiek Theunissen (spannend meisje zwart sluik haar/zwarte bril) bezat de single: 'I can't get no satisfaction' van The Rolling Stones en die draaiden we grijs in de recreatieruimte van de ARC. In mijn jaar zaten ook o.a. : Mieke Genders, Astrid Nelissen, Roos Henquet, Jeanne of Marij van Wietingen, de nichtjes Cis-(?) en (?) Rina (?) Urlings (zie bijgevoegde foto) Agnes Quax, Irene, (?) Kittie Laenen, Oei Wildschut en Jacqueline Rijnbout. In diezelfde recreatieruimte hoorden we op 22 november 1963, op de radio (er was geen tv in de verpleegstersflat)dat J.F. Kennedy was vermoord. In de aangrenzende foyer werd eens per jaar het verpleegstersbal gehouden. De nog jonge - en toen nog veelbelovende fotograaf Harry Disch - kwam dan foto's maken. In diezelfde zaal zaten Jacqueline Rijnbout en ik op de zondagochtenden -uit protest tegen het verplichte kerkbezoek in de kapel van het ziekenhuis - als alternatief te discussiëren over het leven. Mijn persoonlijke secularisatie is daar begonnen evenals het stevig roken! (Caballero 25 voor fl.1,25). Bij de uitgang van de ARC hing een panty-automaat zusterlijk naast de sigarettenautomaat. Een groot deel van mijn salaris ging op aan sigaretten en panty's(we moesten kousen dragen onder ons uniform). De ARC had- in het pré GSM tijdperk- welgeteld 1 telefoon beneden in de hal voor algemeen gebruik. Als deze telefoon rinkelde en je zat er het dichtste bij dan werd er van je verwacht dat je de desbetreffende leerling ging roepen ongeacht het feit of die op de 1e dan wel de 4e verdieping (geen lift ) woonde. We hadden ook een aanwezig/afwezig -bord in de hal. Als je binnen was moest je een pinnetje in het gaatje bij je naam stoppen en omgekeerd. Er werden ook briefjes met boodschappen bijgevoegd. We moesten als leerling ook voor een bepaalde tijd binnen zijn. Ik geloof zelfs om 24:00 uur. Dat betekende dat ik - als ik vrij was - vaak thuis ging slapen. Ik ben eens een keer met carnaval thuis telefonisch thuis uit mijn bed opgetrommeld. Ik was er vast van overtuigd dat ik vrij was die dag. De avond ervoor was ik uitgegaan tot in de kleine uurtjes. Ik ben toen niet gaan werken, en dat is me destijds zwaar aangerekend. In de kapel woonde het gezin, van de regenteske Dr.Mendez de Leon, op de zondagochtenden de H. Mis bij. Ze zaten altijd – behorend bij hun status- vooraan op de eerste rij. De zusters die daar dan al zaten weken nederig voor hen opzij , als het water van de Rode Zee. Hij was een lange, indrukwekkende, knappe man. Als hij, met in zijn kielzog een stoet aan mindere goden, grote visite op zaal hield, stopte iedereen prompt waar hij mee bezig was. De zieken werden, als hun gezondheidstoestand dat ook maar enigszins toeliet, rechtop bijgezet in hun bed om de dokter te woord te staan. Dat te woord staan moet in dit verband ook weer niet al te letterlijk worden opgevat, want :de dokter of de hoofdzuster sprak en de patiënt onderging dit gelaten. De kinderafdeling was mijn eerste afdeling. Ik heb daar goede herinneringen aan en ik voelde me ook erg betrokken bij de zieke kinderen. Zuster Greona (?) was het hoofd van de afdeling en Annie Bus subhoofd. Ik heb er een keer een hele kar vol met glazen thermometerglaasjes + bijbehorende thermometers op de grond laten vallen, net op het moment dat ik met die kar de hoek om kwam zeilen, wilde afremmen en daardoor recht op kinderarts Dr.Rammeloo en gevolg op botste. Zuster Greona die erbij liep was hardop de schade aan het berekenen die ik had veroorzaakt. Na de kinderafdeling kwam ik op de hectische chirurgie-mannenafdeling onder de strenge regie van zuster Janssen. Joke van Dillen was een leuke meid, en tegelijkertijd een verpleegster met pit. Zij was een van de weinigen die de H.H. doktoren met verve en overtuiging durfde tegen te spreken. Zo sprak ze ooit een dokter die- een in coma liggend patiënt met de vlakke hand hard op de borst sloeg om vastzittend slijm los te maken – verontwaardigd toe. Ik heb ook nog op de interne mannenafdeling gewerkt met een religieus aan het hoofd die wel een beetje weg had van Moeder Teresa. Verder ook nog op orthopedie met Jeanne Crijnen als hoofd en zuster Vrancken als subhoofd. Veel leerlingen rookten nog snel even een sigaretje op de route tussen de ARC en het ziekenhuis. De longafdeling lag aan het eind van die route aan de achteringang van het ziekenhuis waar wij naar binnengingen. De longarts Dr.Witkop kwam ooit eens woedend naar buiten gestormd om ons de mantel uit te vegen toen hij ons rokend aan zag komen. Dat maakte indruk. Naast het serieuze werk zoals spuiten en medicijnen uitdelen moest je als leerling ook huishoudelijke klussen doen, zoals het soppen van bedden en nachtkastjes. Als een patiënt ontslagen werd (en hopelijk genezen) werden bed en nachtkastje naar het immer tochtend balkon van de afdeling gereden waar de leerlingen het moesten soppen en ook de wieltjes met een vork ontdoen van de haren die er zich in de loop van de tijd opgehoopt en ingedraaid zaten. Mijn indruk is dat er wel veel algemene technische begeleiding en scholing was, maar geen serieuze persoonlijke aandacht, en dat is iets waar je op die leeftijd in dat beroep echt behoefte aan hebt. Ik tenminste wel. Ik heb de opleiding dan ook niet afgemaakt, maar het is (hoe kort ook ) een hele belangrijke periode in mijn leven geweest.
Inservice A-verpleegkunde, ..., 1963
MULO Het eerste jaar zat ik in het oude gebouw aan het Servaasklooster, daarna verhuisde de Mulo naar Biesland.
MULO Het eerste jaar zat ik in het oude gebouw , daarna verhuisde de Mulo naar Biesland. In dat eerste jaar kregen we les ( welke ?) van juffrouw van Renesse (?)in mijn herinnering was zijn van adel. Zij was het prototype van een lerares die het niet zou bolwerken. Zij ging gehuld in een haar niet flatterende soort Dirndl-jurk, en droeg een vlecht rond haar altijd rood aanlopend hoofd. Ze is ooit eens huilend de klas uitgelopen waarop we klassikaal op onze kop kregen van het hoofd der school. Ik hoop dat het nog goed gekomen is met haar. Later gingen we naar een nieuw gebouw aan de ATHOS-laan. Het enige leuke aan die school was het uitzicht op de boerderij aan de overkant van de straat. Gelukkig waren er de vriendinnen : José Cappers, Guusje Lücker, Zus van Dijk, Mariette Perry. Leraren: Franka Sohl(Biologie, Natuurkunde, Menskunde, Tekenen en Nederlands) Dhr.Corstjens(Geschiedenis), Juffr.Alice Mommers(Frans), Zr.Albertine( Duits, Nederlands en Hoofd der school). Mevr.Cortenraad(Engels)? Mevr. CORTENRAAD was de eerste gehuwde vrouw waar we les van kregen.(!)Daarvoor waren het allemaal uitsluitend ongehuwde vrouwen. Zodra ze trouwden moesten ze ontslag nemen. Mevrouw Cortenraad was een moederlijk type ( of maak ik dat ervan ?) ze gaf Engels. Mijnheer (Hans ?) CORSTJENS was de eerste mannelijke leraar waar ik mee te maken kreeg. Hij was erg populair en rookte altijd een pijp. Hij kon goed vertellen en voorlezen wat hij ook trouw deed. Hij gaf Vaderlandse - en Bijbelse geschiedenis. 'n Charmante man, waar ik goede herinneringen aan bewaar. Maar dat lag misschien ook aan het vak dat hij gaf. Het was ook wel een 'womaniser avant la lettre' Tekenend voor hem is dat hij op de 'Schipholfoto' omringd wordt door lachende nonnen(en dat zijn tenslotte ook vrouwen). Ik zie nog zo het schriftje voor me waar we hele verhalen over het oude testament in schreven. Tot dan toe hadden de schriften allemaal dezelfde groene kaft met een wit etiket. Mijn schrift had een moderne oranje kaft zonder etiket, dat was zo bijzonder dat ik het nu nog weet. Bij de Franse les (juffrouw ALICE MOMMERS )lazen we het boekje: 'Sylvie l'hostess de l 'air ', maar wie van ons had nou het verlangen om stewardess te worden? Dat stond veel te ver van ons af. Er was niet eens een vliegveld in Maastricht, we hadden alleen de Helihaven met 'helicoptairs'. In het boek kwam ook een handelsreiziger voor die in een hotel logeerde en zijn schoenen voor de deur zette om ze te laten poetsen. Natuurlijk verdwenen die schoenen met allerlei verwikkelingen van dien. Een beetje een flauw kinderachtig verhaaltje. Juffrouw Mommers is op 28-03-2007 op 86 jarige leeftijd overleden. Bij de lessen Nederlands ( zr. ALBERTINE) werd het gedicht van Joost van den Vondel: 'Het stokske van Oldenbarnevelt' bestudeerd, daar had je tenminste wat aan. Ze gaf ook Duits. Zuster Albertine komt er bij veel van mijn schoolgenoten niet goed van af, ze kon woedend uitvallen. Ze had wel 'n enorme drive, en ze heeft me gestimuleerd om in de verpleging te gaan. Tussen de documenten uit die tijd die ik nog heb vond ik ook een prentje van haar(zie foto) voor mijn verjaardag. Ik kwam haar later nog eens tegen op het station in Maastricht. Ze was – zoals veel van haar generatiegenoten in de jaren ‘60 - uitgetreden en in dus burger, heel raar, ik wist me geen raad met de situatie. Wel moedig van haar want ik weet niet of de kloosterorde veel nazorg bood aan uitgetreden leden die in die tijd toch als afvalligen gezien werden. Ze zal rond de vijftig zijn geweest en haar leven weer opnieuw hebben moeten uitvinden, zonder baan, huis, man of kind. Zuster MARGARETHA gaf ook Engels was erg lief en meelevend, empathisch zouden we nu zeggen. Dhr.WILLEMS een muzikale man gaf Duits; hij overleed op 15-01-2010. Hij had pretogen en kwam uit een gezin met veel creatieve geesten. Hij was de broer van Kees Willems die weer de vader is van de acteur Jeroen Willems. We lazen bij hem : Das doppelte Lottchen. Hij gaf ook muziekles en we hebben onder zijn les: "Peter en de Wolf " bestudeerd, met Henk van Ulsen als verteller, waarbij ik me vooral de vervoering op het gezicht van mijnheer Willems kan herinneren. Ook zongen we bij hem het liedje van Toon Hermans: "Notte belle margarinetta, moet je 's hore, (s)notte belle, margarinetta, smoesjes d'amore.Luna, luna, fietsebel harmonica, luna, luna Nel koppie thee " FRANKA SOHL was ook heel geliefd. Ze gaf Nederlands, Natuurkunde, Menskunde, Meetkunde, Algebra en tekenen….Ze droeg knalrode lippenstift en modieuze kleding. Ze was jong, weerbarstig, geestig , en een beetje recalcitrant. Zij gaf me het gevoel dat ik best iets kon: tekenen en opstellen schrijven. We kregen ook les in handelsvakken : Boekhouden, Bedrijfsrekenen, Handelskennis, Bedrijfsleer, en Rechts en Wetskennis .Geen idee meer wie die lessen gaf... Verder kan ik me nog een Indo-leraar(naam?)herinneren die gitaar speelde en heerlijke romantische meerstemmige zwijmelliedjes liedjes ( Blue Diamonds) met ons zong o.a. "Down in the valley violets are bluehuhuhuhuhu "https://youtu.be/LFfpuwunBjE Het was de tijd van het 2e Vaticaanse Concilie. Voor het Godsdienstexamen dat we in die tijd ook nog moesten doen (en waar iedereen glansrijk voor slaagde) moest je vooral onthouden dat: De Ramen Open Moesten En Er Een Frisse Wind Moest Waaien Door De RK. Kerk. Nou dat hebben we geweten. De ontkerkelijking is toen begonnen. We gingen wel nog naar de Jongeren- Mis bij de paters Franciscanen( pater Laetus), maar dat was toch ook vooral een ontmoetingsplek voor jongens en meisjes. In 1962 kregen we het: Cultureel Jeugdpaspoort. Hiermee werd korting gegeven op de toegangsprijzen van voorstellingen en evenementen van o.a. Stadsschouwburg en Redoutezalen Bonnefantenmuseum (daar kwam ik vaak) Natuur-Historisch museum (daar kwam ik ook vaak ) Kamermuziekavonden(daar kwam ik toen nooit, maar nu wel ) maar ik ging vooral natuurlijk naar de bioscoop de Luxe op de Brusselsestraat . We zagen daar de film "I Claudius ", waarvan ik me vooral herinner dat er tijdens een bepaalde scene herfstblaadjes moesten opdwarrelen waarvoor ze naar mijn stellige overtuiging een stofzuiger gebruikten. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in de MABI ben geweest. Ook niet in de Royal ( Grote Staat )want dat was een beetje ordi. Zij vertoonden de hele 'Sissi cyclus'. Palace in Wijck was helemaal een 'no go area', want Poel des Verderfs, en toch waren zij de eersten in Maastricht die de 'Westside Story 'vertoonden, destijds een muzikale en sociale baanbreker. In 1963 gingen we in Retraite in het klooster van de zusters Reparatricen aan de Kapoenstraat , in een laatste poging om ons voor het RK.Geloof te bewaren en misschien wel in te lijven? Mariette Perry had mij net een paar akkoorden op de gitaar geleerd, dus wij vonden dat we wel aan een openbare uitvoering toe waren. Onze 'muzikale coming out' was tijdens deze retraite van 1963. We zongen oa. ' God ik dank u voor de bloemen voor de vogels en het strand ‘ etc. en: 'Dominique-nique-nique s’ent allait tout simplement et Dieu pauvre chantant' van de toen wereldberoemde Soeur Sourire . Ik was absoluut gevoelig voor de serene sfeer in het klooster. Dat was een van de zusters opgevallen , en prompt werd ik uitgenodigd om de volgende retraites muzikaal te komen omlijsten, dat was nou ook weer niet mijn bedoeling. Mijn lieve klasgenoot: Candide Prick (zie briefje) heeft me nog eens uitgenodigd voor een reünie met alle leerlingen en leerkrachten van de MULO. We zouden dan samen een gebrandschilderd raam kopen. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik daar niet meer naar toe ben gegaan. Ik was wel klaar met de MULO. Candide als je dit leest alsnog mijn excuses
Carolus Mulo, 1958