Aly Pater
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Aly Pater en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Aly Pater heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIn de eerste klas, juf van "t Lint, een schat.
In de eerste klas, juf van "t Lint, een schat. In de tweede klas Juf van Ganswijk, Favoriete leraar was meester Koornneef, die kon prachtige verhalen vertellen.Ik had hem in klas 3 en 4. Juf de Haan was een vreselijk mens die mij dwong melk te drinken terwijl ik daar allergisch voor was(gelukkig had ik haar alleen toen meester Koornneef een keer niet aanwezig was). In klas 5 hadden we meester Kuiper (lange Klaas) Hij had het rood en blauw schrift ingevoerd, was je vervelend dan kreeg je een rood streepje en was je braaf, dan kreeg je een blauw streepje. Aan het einde van de week werd het gemiddelde berekend en kreeg je eventueel straf. Het leuke was dat een leerling het moest bijhouden en natuurlijk sjoemelde met de rode strepen. Klas 6 meester Hoogmoed. Die een keer per week een kind solo liet zingen bij het orgel, en dan tranen van ontroering wegveegde als de stem oversloeg bij de jongens. 4 okt. 2003 hadden we een reunie, fantastisch. Lekker pech voor degenen die niet wilden komen, jullie hebben heel wat gemist. We zijn, nadat het eigenlijk afgelopen zou zijn, nog uren gebleven en nog was er tijd te weinig. Rina Bast en ik hebben erg genoten van het organiseren (leuk om iedereen op te speuren en te horen hoe enthousiast iedereen was over het plan) Het was 35 jaar nadat we van school waren en de eerste klasgenoten zijn inmiddels opa/oma. Gelukkig leefde iedereen nog, dat was best bijzonder want bij 3 van mijn kinderen is nu al iemand uit de klas overleden. Er komt zeker nog eens een herhaling over een aantal jaren. Misschien het jaar dat we 60 worden, of wie weet eerder, 55 is ook een leuk getal.
met de Bijbel bij De Bron, 1962
Mijn favoriete juf was juf Jennie Koster uit Garderen en later uit Elspeet.
Mijn favoriete juf was juf Jennie Koster uit Garderen en later uit Elspeet. We hebben ook nog in de oude pastorie gezeten en nog in een ander gebouw, waar later een klas van de lagere school in kwam met meester Koornneef. Hier was ooit brand uitgebroken toen mijn moeder mij bracht en die heeft zij toen geblust, want de juf kon alleen maar schreeuwen in paniek.
Kleuterschool 'De Woelwaters', 1959
Nijenhuis was een griezel , als iemand het antwoord fout had, brulde hij NUL.
Nijenhuis was een griezel , als iemand het antwoord fout had, brulde hij NUL. Maar zelf heb ik goede herinneringen aan hem. Meneer de boer 3(B3 appelsap), een zuur figuur, had een hekel aan vrolijke mensen en lachen was helemaal uit den boze. Hij wilde wraak nemen bij het mondelinge examen nederlands, maar wat een geluk, Van Nijenhuis kwam er bij zitten en toen B3 na afloop met sarcastisch zuur lachje zei:"een zesje", was hij het daar niet mee eens want volgens hem zat er geen fout antwoord bij. B3 moest mee naar de gang alwaar een heftige discussie plaatsvond. Toen ze terugkwamen moest B3 mij het nieuwe cijfer zeggen : een 8,5. O,O, wat kostte het hem een moeite en wat voelde ik me prettig. Meer nog omdat hij op het matje was geroepen dan om de 2,5 punt hoger. Mw Sterrenburg kon amper orde houden en toen ze van ons (als goedmakertje)voor de kerstvakantie een kerstster(plant) kreeg barstte ze van ontroering in tranen uit. Meneer van Dam speelde altijd met zijn kunstgebit. Het hing vaker op zijn kin dan in zijn mond, helaas viel het nooit kapot. Meneer Bos (aardrijkskunde) heeft zich letterlijk bijna doodgelachen toen hij J vd L vroeg of hun koeien ook via KI drachtig werden en zij verontwaardigt en trots antwoordde: "Welnee zeg, dat doet mijn vader allemaal zelf". Hij kwam in ernstige ademnood. Als meisje kon je bij van 't Hoff met een beetje mooi praten je cijfer wel een punt ophogen. Meneer Besselsen was een aardige man die ons met het ezelsbruggetje: "Ich mag kein Speck" het verschil in betekenis bijbracht tussen het Duitse en het Nederlandse mag. Nooit meer vergeten en het ook weer doorverteld aan mijn kinderen.
Calvijn, 1968