Volks Muziek School Velsen

Het was voor de heer Bosua niet gemakkelijk om aan het eind van zijn lange normale lesdag klaarwakker te blijven en een verzameling kinderen uit de IJmond kennis van de muziek bij te brengen.

Het was voor de heer Bosua niet gemakkelijk om aan het eind van zijn lange normale lesdag klaarwakker te blijven en een verzameling kinderen uit de IJmond kennis van de muziek bij te brengen. Tussen veelvuldig geeuwen placht hij, gezeten op zijn verhoging in het klaslokaal, een potlood of ballpoint in zijn oor rond te draaien. Ik fietste op mijn rode BSA (Bij Storm Afstappen) met gekromde stang vanuit Beverwijk naar Velsen-Noord via de Schulpweg en door het tunneltje onder het spoor van de Hoogovens, vaak samen met de broertjes Wouter en Arnout Wijnman (?) die niet op mijn eigen lagere school zaten maar ik kende ze wel van de padvinderij (Admiraal van Kinsbergen groep in het duingebied richting Wijk aan Zee). Geboren met een baard in de keel bestond mijn rapportcijfer voor zingen uit een aaneengesloten reeks vijven -de heer Odijk van mijn lagere school had ooit begrip getoond voor deze situatie en met zijn vulpen "Zingen" doorgestreept en vervangen door een geschreven: "Muzikaliteit". Het cijfer daarachter bleef echter onveranderlijk een 5.... . Om tijdens de zangles zo min mogelijk uit de toon te vallen, bewoog ik mijn mond zonder enig geluid te produceren. Dit moet de heer Bosua, die tijdens het voorzingen zijn gereinigde oorschelp zo'n anderhalve centimeter voor de kindermondjes bracht, beslist zijn opgevallen.

Volks Muziek School Velsen, 1962