christelijk lycum zeist
in Zeist, ( Toon op kaart )
Bekijk de volledige pagina van christelijk lycum zeist, blijf op de hoogte van reünies en vind je klassenfoto’s terug!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Log in en begin meteen of registreer je gratis!
Op christelijk lycum zeist vind je 11 klassenfoto’s en 33 schoolgenoten. Herken jij ze nog?
Meld je snel aan en kom weer in contact met je oud-schoolgenoten!
AanmeldenRammen en drammen.
Ik herinner me de brede indrukwekkende trappengalerij, het immense ´glas in lood´raam van het trappenhuis uiteraard, en niet te vergeten de slechts 22 jaar oud geworden verzetsstrijdster ´Truus van Lier´ haar beeltenis getekend op de muur. Lier, mijn naamgenoot. Medestrijder tegen een drammende onwelkome derde macht. De 1 tegen de bezetter van het land en de ander tegen die immer wriemelende grijpgrage vingers slinks bewegend vlak onder zijn schedeldak om hem naar believen te kunnen (ver)vormen. Ik zie de oude klaslokalen met de massieve lessenaars weer, op de millimeter ´naar rechts gericht´, het met smetteloos leer beklede bureau in de statige conrectors kamer. Katinka kan ik nog terughalen, vanwege haar prachtige uiterlijk en haar klinkende naam, ik kon mijn ogen niet van haar afhouden en zij wist van niets. En Anita natuurlijk, die lieve Anita waar ik een korte liaison mee had en die een veel beter iemand verdiende dan ik mijzelf toen vond. Wat zou er toch van haar geworden zijn? En ik denk ook nog vaak aan de guitige uitstraling van het meisje uit het Blindeninstituut, dat naast me voortdurend ijverig op haar Braille-apparaat aan het rammen was om aantekeningen te maken. Bijna niemand wilde daarom meer naast haar zitten maar mij maakte het niet uit, dat ik door de trillende tafel zelf nauwelijks schrijven kon. Ik zie haar nog zo voor me, ik genoot van haar scheve koppie wanneer ze haar oor aan het richten was en ik weet 100% zeker dat ze mijn stem onmiddellijk herkend wanneer ze hem nu zou horen. Op een vol en schreeuwerig schoolplein pikte ze me er (tot mijn grote verbazing) zo tussenuit en wist als eerste wanneer ik eenmaal gearriveerd was. Zonder ogen… Ik denk niet dat we elkaar wellicht nooit meer zullen ontmoeten, ik weet tenslotte nog maar zo weinig van die tijd. Zo gaan die dingen. Toch reist ze nog steeds met me mee en is ze zo, zeker ook net als Anita, voor mij nog steeds van grote waarde. En wie weet, van het een komt soms het ander. Toch?
christelijk lycum zeist, 1975
Lijdzaam.
Ik heb er lang over moeten nadenken waarom er nu nog zo weinig nog terug te vinden is in mijn herinneringen aan deze school maar wanneer je zo lang geleden als opstandige jongere zaken hebt ondergaan valt dat vanzelfsprekend sowieso al niet mee. Trouwens, bedenk ik ineens, dat zou wél kunnen natuurlijk, ik ondergíng namelijk alles in mijn leven op die leeftijd lijdzaam en ik had toen zelf eigenlijk nauwelijks het gevoel enige rol van betekenis in mijn eigen leven te spelen met zoveel flagrant autoritaire ´personages´ om me heen die vonden dat ze iets over me te zeggen hadden. Ik zat in de 5e klas van het Atheneum toen vaak naast Dick Berts, de brave Dick die in tegenstelling tot ik een ijverige student was en toen ook nog echt een vriend, dat weet ik nog wel. En er was de sluw kijkende Nederlandse leraar met 1 penetrerend starend (of wellicht blind?) oog die me bijles gaf (alweer..) en die met zijn gezin vlak achter de school woonde. Toen ik bij een reünie hem weer zag vertelde hij me trots dat mijn vader (schijnbaar, dat wist ik natuurlijk niet), toen bleek dat ik op 1 tiende punt zou gaan ´zakken´, hem benaderd had met de vraag of hij nog ruimte in mijn cijfer Nederlands zag. Eerzaam als hij zichzelf achtte ´zag hij daar toen geen mogelijkheden toe´, zijn nogal bedachtzaam uitgesproken woorden deden mijn vertrouwen wel wat ´wankelen´ en hij scheen me bovendien een ietwat zelfvoldaan. We kregen trouwens in die tijd nog vaak les in houten noodgebouwen die naast en achter de school waren opgesteld. Dat waren gebouwen waar ik graag naartoe ging omdat ze knusser aandeden dan het hoofdgebouw waar eigenlijk alles over the top was. De laatste drie maanden van mijn verblijf in het voorjaar van 1977 verscheen ik ´s ochtends op een door mij aangeschafte tweedehands Suzuki motor op het schoolplein. Een rijbewijs had ik nog niet maar ik kocht hem toch en de motor parkeerde ik verdekt in het bos achter het internaat. Niemand van de leraren heeft daar ooit een vraag over gesteld
christelijk lycum zeist, 1975