Rein Bijlsma

Ik was een veel te strenge docent

Ik kwam hier ergens midden in het jaar als beginnend docentje tekenen, handvaardigheid, godsdienst, Nederlands, winkelpraktijk en computervaardigheden ( je deed dat allemaal in die tijd ). Mijn voorganger was weggepest. In de eerste les hadden alle leerlingen hun banken omgedraaid en gaven ook allemaal een verkeerde naam op. U begrijpt mijn totale ontreddering en wanhoop. Maar goed, ik heb het op deze school ( die van naam veranderde van Elout van Soeterwoude naar Het Kruispunt ) toch aardig lang uitgehouden, 12 jaar. Om te kunnen overleven was ik wel veel te streng vond ik. Veel leerlingen moeten mij wel een monster gevonden hebben en ik zou de zaken nu anders aangepakt hebben. Aan de andere kant heb ik enorm veel plezier op deze school gehad, en kon je enorm met de leerlingen dollen en idioot doen. De tekenlessen vond ik toch wel het leukste om te geven, met een lekker muziekje erbij of naar buiten als het kon, en dan in het zonnetje ergens langs de Zeeweg een opdracht doen. Sigaretje erbij, kon allemaal. Met de kerst maakte ik altijd een mooie bordtekening en waren alle ramen afgedekt met "glas-in-lood"-tekeningen. en met godsdienst vertelde ik altijd een spannend bijbelverhaal ( of ik maakte het spannend ) en hield dan op het spannendste moment op, waarna alles werd gedicteerd en braaf door jullie werd opgeschreven en geleerd! Kom daar nu maar eens om. De schoolkampen waren soms wel een bezoeking, omdat uit de verre omgeving alle boerenheikneuters op de meiden afkwamen als vliegen op de honing en wij als docenten ongeveer de hele nacht moesten wachtlopen om alle knuppels weg te houden die dan door de meiden weer ijverig de tent werden ingelokt, want die vonden die aandacht natuurlijk prachtig. Je kam in elk geval behoorlijk gesloopt van zo'n kamp thuis. Op de Open Dagen sloofden we ons uit om nog wat leerlingen binnen te krijgen, want de aantallen liepen steeds verder terug. Uiteindelijk kwamen er alleen nog maar leerlingen die er al zaten met hun vriendjes om hapjes en koffie te snaaien. Het hele gebouw is uiteindelijk gesloopt. Niets herinnert meer aan mijn leuke tijd op het Kruispunt. Misschien ooit nog eens een reünie?

Het Kruispunt Leao, 1977