Harrij Zoetjes
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Harrij Zoetjes en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Harrij Zoetjes heeft 5 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenMeester Mans, Poyk en tenslotte meester Kohl stuurden de schoolklassen met veel inzet en vaak leverden ze overwaarden.
Meester Mans, Poyk en tenslotte meester Kohl stuurden de schoolklassen met veel inzet en vaak leverden ze overwaarden. Mans via bijlessen , Poyk met zijn vioolmuziek en Kohl leverde de jongens af naar het middelbaar onderwijs. De leerlingen werden nogal gescheiden in arbeiders-, middenstanders- en ambtenaren-afstammers en dat bepaalde in veel gevallen het vervolgonderwijs ambachtschool, mulo of HBS.Het grote verschil tussen toen en nu ligt in ieder geval in het feit dat buitenlandse afkomst in de mijnstreek in een generatie volledig was geintegreerd. Mijn moeder was geboren in Hongarije en mijn grootmoeder was van Poolse afkomst ,zij sprak meerdere talen . Mijn vader geboren in Venlo werd Maastrichtenaar en was een sportman, waarbij MVV hem uiteindelijk benoemde tot lid van verdienste. Het feit ,dat MVV een neutrale club was, werd mij verweten op de HBS. De geloofbelevenis in Limburg en op school was in die jaren niet bepaald corect. Uiteindelijk heeft mijn "Oude Heer" met een aantal oude makkers na de oorlog voor het werven van jonge spelers MVV voor een deel aangepast aan de RK-beginselen. Maar het specifiek neutrale karakter van de club werd in feite niet aangetast. Het meest opvallende verschil tussen toen en nu ligt in het volledig ontbreken van jeugdkriminaliteit en het dagelijkse optreden van het blauw op straat .Het gezag van de sterke macht lag volledig bij oom agent,ook na diensttijd en er was dagelijks prima schoolmelk voor iedereen. En het verse broodje van de bakker begon bij de prijs van twee cent.
Aloysiusschool, 1934
Oorlogstijd en veel vaderlandslievende activiteiten.
Oorlogstijd en veel vaderlandslievende activiteiten. De oorlogsjaren hebben op iedereen betrokken bij de school een grote invloed gehad. De leeraren waren bijna allen vaderlandsgezind en anti-duits en zeer anti-nsb. De leerlingen eveneens en vaak door jeugdige overmoed te weinig voorzichtig. In het begin onderschatte men de gevolgen.Men daagde de nsb-ers uit met de "flitspuit" en het dragen van bepaalde insignes bv. een lucifer met oranje kop in de revers. Zelf was ik in aug.42 in Amsterdam en Utrecht.In Amsterdam kon ik bij een joodse familie ,vrienden van een oom van mij wiens vrouw in haar jeugd was opgevoed bij die familie in Antwerpen (rabijn Oudkerk) met een oudere neef van mij het woonhuis van de fam. Oudkerk binnengaan langs de achterzijde van het woonhuis in de buurt van de Oosterparkstraat. De familie was al door de Duitsers opgepakt en weggevoerd. In het huis troffen we de oudste zoon van Oudkerk aan en die hielp ons met koffers waardevol familie-bezit te redden uit handen van Pulsen.Ben Oudkerk droeg geen ster en was blond en zag er uit als een gemiddelde Amsterdammer .Feitelijk was hij samen met mijn neef ondergedoken in Zevenbergen. Alles liep perfect af behalve dat door verraad de oom van mijn neef werd gearresteerd en opgesloten in Vught. Mijn neef is uiteindelijk in maart '45 door de duitsers door verraad gearresteerd en in dezelfde week doodgeschoten. Ikzelf verdween in de normale leefomstandigheid in de Heerlense schooling en waarschuwde Dhr. Wolf, de vert. van de joodse raad in Heerlen. Deze verbleef t.o. het woonhuis van meester Kohl in de Ruys de Beerenbroeklaan.Hij vroeg mij of ik in Amsterdam nog veel "sterren" had gezien en ik kon hem alleen maar de drama's vertellen. Kort hierna begon in Heerlen voorzover mogelijk de onderduik-actie van de meer vermogenden.Enige weken later zag ik op de Benzeraderweg komende van de Eurenderweg twee joodse jongens lopen op het midden van de straat met rugzakje en deken op de rug. Ze liepen letterlijk door de paardestront en ik wist eerst niet wat dat betekende.Alles speelde zich af binnen een minuut en de jongens begreep ik later onderweg naar het station voor afvoer naar Vught en Westerborg.Het waren zonen van een arme familie en achteraf bezien niet in staat om onder te duiken.Zelf moet ik op mijn hoge ouderdom nog dagelijks hieraan denken en vraag me ook af of ik niet meer had kunnen en moeten doen? Deze droevige geschiedenis vertel ik hier, omdat het weergeeft hoe verschrikkelijk deze tijd was en feitelijk door velen toch te weinig is gedaan om zich vandaag nog als steeds maar heldhaftiger te presenteren.
Bernardinus College (schole..., 1938