Beroemd zijn was in de vorige eeuw anders dan nu. Beroemdheden werden door een stuk meer mysterie omgeven dan nu: nu wordt ieder woord vastgelegd op sociale media. Weet jij nog welke beroemdheden vroeger het gesprek van de dag waren?
Hollywoodsterren
Oh, wat vonden we het heerlijk om vroeger te speculeren over de levens van grote filmsterren. Toch was niet alles zo mooi als het leek. Namen als Marlon Brando, Brigitte Bardot, James Dean, Marilyn Monroe, Katharine Hepburn en Audrey Hepburn doen ook vandaag de dag bij de meeste mensen nog een belletje rinkelen, en ook in de 20e eeuw raakte men niet over hen uitgepraat. Met name vanwege de vele schandalen. Om maar wat dingen te noemen: Marilyn Monroe had volgens de geruchten een affaire met de Amerikaanse president John F. Kennedy en overleed op 36-jarige leeftijd aan een overdosis. Brigitte Bardot had een hele rits aan mislukte huwelijken en overleefde meerdere zelfmoordpogingen.
Muziekartiesten
Ook in de muziekindustrie gebeurde er dagelijks genoeg om de roddelbladen te vullen. Gebeurtenissen die vast nog vers op je netvlies staan zijn de moord op John Lennon, de rechtszaak tegen Michael Jackson, de overdosis van Elvis Presley, het alcoholisme van de Nederlandse André Hazes en Herman Brood… Hoewel het leven van deze artiesten zeker niet altijd over rozen ging, is het vooral hun talent en geweldige muziek waar we ze vandaag de dag nog van kennen.
Het koningshuis en politici
Dat politici en leden van het koninklijk huis een voorbeeldfunctie hadden, betekent niet dat ze zich altijd op die manier gedroegen. Denk maar eens aan de vele schandalen rondom Prins Bernhard, de man van Koningin Juliana, en dan met name de Lockheed-affaire. Bernhard zou smeergeld ontvangen hebben vanwege omkopingspraktijken van de vliegtuigbouwer Lockheed. En laten we natuurlijk ook het Britse koningshuis niet vergeten: de affaire van prins Charles en de vroege dood van prinses Diana in 1997. Nog zo’n schandaal waar iedereen het dat jaar over had: de Clinton-Lewinsky affaire, waarin Amerikaanse president Bill Clinton beschuldigd werd van het hebben van een affaire met de 24-jarige stagiaire Monica Lewinsky in 1997. Kortom, ook de leiders van de wereld waren (en zijn) zeker niet heilig.
Sporters
Ook in de sportwereld was er in de 20e eeuw genoeg te bespreken. Het bekendste schandaal uit de sportwereld is ongetwijfeld dat van American Football-speler O.J. Simpson, die terecht moest staan voor de moord op zijn vrouw Nicole Brown Simpson en haar vriend Ron Goldman. Eerst werd hij onschuldig verklaard, maar later bleek hij toch de dader te zijn. In ons eigen land was voetballer Johan Cruijff veelbesproken, met name na het ‘zwembadschandaal’ in 1974, waarin hij en andere spelers in het gezelschap waren van naakte Duitse vrouwen, een dag voor de halve finale van het WK.
En verder nog:
Natuurlijk houden de namen daar niet op. Nog veel meer bekende namen uit de 20e eeuw kwamen vaak langs in gesprekken bij het koffiezetapparaat. Denk maar eens aan Playboy-baas Hugh Hefner, auteur Jan Wolkers, presentator Willem Ruis… Kun jij nog namen bedenken die vroeger in alle bladen stonden?
Reacties 7
Elvis is toch aan een hartaanval overleden volgens de lijkschouwing? Of logen de artsen? Lijkt wel een soap
Misschien denk ik aan laatere jaren ('80) dan hier bedoeld wordt? Mijn vriendin had een agenda, vol met bekenden, en thuis hadden we lp's en bandjes van o.a.; Nana Mouscouri, Willy Schobben, BZN, Marco Bakker, Mahalia Jackson, Michael Jackson, the five Jacksons, Elvis Presley, Mardriet Eshuys, Anita Meier, Lee Towers, De Dolly Dots, Toontje Lager, Doe Maar, the Cats, Piet Veerman, Peter Koelewijn, the Wiener Sanger Knaben, Berdien Stenberg
Film; Ik hield van mode en stijl dus keek altijd naar Charlies Angels...vooral door het haar van Farah Fawsett was ik erg gecharmeerd. Ik wilde dat ook zo haha...Later waren uiteraard Dynastie en Dallas mijn favoriete programma's. Die make-up...het vele haar en die schoudervullingen...heerlijk om naar te kijken! Muziek;Toen op gegeven moment the Beatles opkwamen waren zij het gesprek van de dag(en). Ik vond het als pubertje maar niets die lange haren, maar mijn moeder liep ermee weg! Als the Monkees op tv. kwamen moesten we altijd van haar kijken hoe leuk die jongens waren, zelfs boekjes kocht ze ervan! Bij mij duurde het even voor ik er waardering voor kreeg. Zo waren er ook the Partridge Family met David Cassidy die ik toen ook erg leuk vond, nadat mijn moeder die serie altijd opzette. Later ging mijn smaak meer uit naar the Doors en minder zoetsappige muziek. The Doors waren ook altijd goed voor de nodige schandalen, vooral door Jim Morrison, de zanger. Politiek; Ik vond het toen niet erg boeiend, maar herinner me nog wel aan spraakmakende politici zoals Janmaat van de centrumpartij, die openlijk geboycot werd, net als Pim Fortuin die zelfs vermoord werd. Ook boer Koekoek was opvallend en niet te vergeten Mient Jan Faber..activist pur sang. Sport; Jan Jansen die de eerste Nederlander was die de Tour de France won.....Flo Griffith, de Amerikaanse atlete die records liep en vooral opviel door haar lange nagels en, hoewel jong gestorven, nooit echt betrapt was op doping. Haar idiote hoge recordtijden doen echter twijfelen!
Rond mijn zeventiende jaar, ik zat nog op de middelbare school, had ik iets met een meisje uit mijn dorp. Het was niet echt aan, zoals dat heet, maar we vonden elkaar wel aardig. Tot zij een bekende zanger ontmoette waar ze vermoedelijk op slag verliefd op werd. Uiteindelijk is dat ook niets geworden, maar mijn kansen waren uiteindelijk verkeken. Toch bezit ik nog steeds een briefje van haar waarin ze schreef dat ze met me wilde trouwen op een nog niet vastgestelde datum. De zanger? Dave Berry,
Geboren en getogen in het centrum van Amsterdam (ben van 1947) herinner ik mij nog goed dat op de Nieuwendijk de State Sid Bar gevestigd. Een café waar destijds veel amerikaanse militairen kwamen (bases in duitsland en ons land) De zoon van de eigenaar deed begin van de jaren zestig mee aan een zangwedstrijd uitgeschreven door een muziekblad voor de titel van de nederlandse Elvis Presley. Deze zoon, Pim Maas, werd de uiteindelijke winnaar en zijn foto werd trots achter het raam van het café gezet. Deze Pim kon ook niet meer ongemerkt over straat. Zeker de Nieuwedijk werd eventjes een bedevaartplaats voor zijn fans. Leuk dat deze gedachten mij even terugbrengen naar die z.g. "roerige" jaren 60. Heerlijk.
Hallo Quirine en andere nostalgiërs… Muziek is een universeel middel. Echter er is een verschil van beleving ervan tussen vroeger en nu. Tegenwoordig is alles groots en kolossaals. Tegenwoordig is een artiest pas ‘iemand’ als je optreedt voor 20-100.000 man publiek speelt. Toen ik 7 jaar oud was, in 1949, speelde mijn vader in zijn vrije tijd piano, gitaar, jukelele en saxofoon. Daarbij wist hij ook een behoorlijke tapdans uit te voeren. Wij woonden toen in Koepang, in Timor, Indonesië. Elke maand organiseerde mijn vader een show met leden van zijn personeel voor het personeel van de KPM (de scheepvaartmaatschappij waar hij de leiding had). Ik werd dus al vroeg met muziek en showbizz in aanraking gebracht. Regelmatig moest ik dan ook met mijn vader meezingen terwijl hij een liedje ten gehore bracht met zijn gitaar. Hij had een goede vriend, meneer Tieleman, die regelmatig met zijn zoontjes en dochter in onze garage muziek oefende. Ik herinner me nog goed hoe fanatiek papa Tieleman was. Zijn zoontjes kregen met de knokkels tikken op hun hoofd als ze verkeerd speelden. Ze schopten het op die manier op jonge leeftijd al ver. Uiteindelijk werden ze begin jaren vijftig, toen ze in Nederland kwamen, heel bekend in Duitsland en Europa als de Tielman Brothers. Toen mijn ouders in 1958 in Nederland kwamen kocht mijn vader een LP voor mij, Elvis Presley - King Creole. Ik werd direct een fan! Toen wij in 1959 naar Nigeria gingen had ik mij op gitaarspelen gestort en schalde ik zijn liedjes door het huis. In de lokale club, waar expats van allerlei nationaliteit kwamen, heb ik toen voor de jonglui die op vakantie kwamen elk weekeinde discjockey gespeeld. Ik draaide daar al de muziek uit die tijd: Elvis, de Everly Brothers, Eddie Cochran, Johnny Cash, Ricky Nelson enz. enz. Af en toe zong ik dan ook met mijn gitaar liedjes. Ik speelde in toen op uitnodiging ook in nachtclubs. Net toen ik een beetje publiciteit kreeg verhuisde ik naar Reading, Engeland. Daar rolde ik toevallig ook in de muziek en werd zanger bij The Raiders (later Paul Revere and the Raiders), waardoor ik af en toe mocht mee touren met Eddie Cochran en Gene Vincent. Dat waren leuke tijden met elke nacht optredens overal. Toen ik in 1963 weer in Nederland, in Bussum, kwam was de Rock’nRoll nog in haar kinderschoenen. Peter Koelewijn had net zijn “Kom van het dak af”. Ik rolde toevallig weer in de muziek en schreef liedjes voor Les Baroque en maakte het Gooi onveilig met verschillend bandjes, waaronder de Torero’s, had een hit geschreven, ‘Ups and Downs’, voor the Eddysons, samen met Dik Bakker (die de Teach-In - ‘Dinge dong’ Eurovisie hit schreef). Ik kwam later zelfs in het Gooisch Poparchief terecht ( https://www.gooischpoparchief.nl/home/band-artiesten/wahr/ ). Het waren prachtige tijden. Helaas werd ik wat serieuzer en stortte mij in 1969 in de computers. Gelukkig is mijn jongste broer, Eddie B. Wahr, met mijn muziek hobby doorgegaan en werd een van de oprichters van Hauser Orkater en ging later o.a. door met NUHR. Maar al met al heb ik nog steeds aangename herinneringen aan die jaren van muziek.
[…] Over deze beroemdheden hadden we het vroeger allemaal […]